Jaśminowy

JESTEM WINNA PRZEPRASZAM.
Nie było mnie tu już od dawna, ponieważ ponad tydzień. To przez problemy techniczna, a dokładniej komputer, który postanowił się zepsuć. Na szczęście wszystko wróciło do normy i mam zamiar ponownie przystąpić do pracy.
Miniaturka dla Yazu, która najprawdopodobniej będzie na mnie zła za tak długą nieobecność.
_________________________________________________________________________________

Znów poczułem ten aromat. Dla innych jest zbyt nikły, ale ja mam zbyt duże doświadczenie z wszelkimi słodkościami by nie wyczuć tego zapachu. Cudny jaśmin. Jak ta przepyszna herbata.

- Midorima – kun, co tam u ciebie? – pytam z uśmiechem  przysiadając się do zielonowłosego.

- A co cię to interesuje? – odpowiada pytaniem poprawiając okulary.

- Tak, tylko… - odpowiadam wymijająco i nie przestaję się promiennie uśmiechać.

-No więc może pójdziesz już i przestaniesz mi przeszkadzać. - warknął ostro co mnie odrobinę zdenerwowało.

- Wcale nie przeszkadzam, tylko sobie siedzę. - wprawne oko z łatwością zauważy niebezpieczny błysk, który pojawił się w moich oczach. Na szczęście lub nieszczęście Midorima ma naprawdę dobry wzrok.  

- Ach… to ja już idę. –gdy zobaczyłem, że Midorima zaczął szybko zbierać swoje rzeczy, natychmiastowo zareagowałem. Chwyciłem go za nadgarstek, tak by nie naruszyć zabandażowanej dłoni. Pochyliłem się i delikatnie wciągnąłem zapach.

- Tak jak myślałem. – westchnąłem nie odsuwając twarzy od jego cudnych dłoni – To stąd ten słodki jaśmin.

- Tak… - odpowiedział niepotrzebnie Midrima i spojrzał na mnie niepewnie – No i co z tego? – próbował powstrzymać drżenie w swoim głosie, ale ja i tak je wyczułem.

- Nic. – spojrzałem mu prosto w oczy – Po prostu mam ochotę coś schrupać.